therealdesign

Σημαντική συνεύρεση προοδευτικών κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων το Διατλαντικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης.   
Ενώνουν δυνάμεις και προτείνουν...
Υπό την σκέπη της Δανέζας Π/Θ και συνδιοργανωτές το Policy Network και το Center for American Progress, δύο κατ΄ εξοχήν έγκυρων προοδευτικών Think Tank απο τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και με συμμετοχή πολιτικών ηγετών, ακαδημαϊκών, προοδευτικών πολιτικών για ένα διήμερο συνέδριο κριτικής διαβούλευσης και ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων. Το ζητούμενο το πως η σύγχρονη κεντροαριστερά θα σταθεί στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει με την ανάπτυξη που δεν έρχεται, την επαπειλούμενη κοινωνική σταθερότητα και την χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Με πειστικές, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

Κυκλοφόρησε μάλιστα και ειδική έκδοση με τίτλο "Πολιτικές για την Ανάπτυξη, Σταθερότητα και Μεταρρύθμιση" με αντίστοιχα πολιτικά σημειώματα θέσεων και προτάσεων.

Είναι σημαντική η συμμετοχή του (με Ελληνίδα μητέρα) John Podesta,  ισχυρού Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Κλίντον, ιδρυτή και Προέδρου του Center for American Progress (Κέντρου για την Πρόοδο της Αμερικής), του πιο προοδευτικού αμερικανικού οργανισμού που ακολουθεί τις αρχές , αξίες και παραδόσεις του Ρουσβελτ και του Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.
Από την Ελλάδα συμμετέχει με ομιλία αλλά και με άρθρο στην αντίστοιχη έκδοση η Άννα Διαμαντοπούλου ως Πρόεδρος του ευρωπαϊκού think tank τo «ΔΙΚΤΥΟ».

Τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ:

Η Υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου, συναντήθηκε σήμερα 13/03/2012 με τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν, Χορστ Ράιχενμπαχ.

Συζητηθήκαν δύο θέματα: το ΕΣΠΑ  καθώς και ζητήματα διαρθρωτικών αλλαγών που αφορούν το Υπουργείο Ανάπτυξης, όπως η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Ως προς το ΕΣΠΑ,  συζητήθηκε η εξέλιξη των 180 έργων υψηλής προτεραιότητας και το θέμα της αντιμετώπισης ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της χρηματοδότησης των αυτοκινητόδρομων, με την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων  και της Ευρωπαϊκής  Επιτροπής.

Όσον αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον συζητήθηκε η άμεση νομοθέτηση για την άρση των εμποδίων της επιχειρηματικότητας. Στο επιχειρηματικό περιβάλλον δόθηκαν κατευθύνσεις για παροχή τεχνικής βοήθειας από τον ΟΟΣΑ, ιδιαίτερα για τις δημόσιες συμβάσεις και  την  απλοποίηση των διαδικασιών για την διευκόλυνση και προώθηση των εξαγωγών (Single window for exports).

Σε όλα τα θέματα που συζητηθήκαν η Υπουργός Ανάπτυξης με σαφή τρόπο  όρισε τις  κατευθύνσεις και το χρονοδιάγραμμα εκ μέρους της Ελλάδας για την τεχνική βοήθεια.

Η Άννα Διαμαντοπούλου συμμετείχε, στις 15 Φεβρουαρίου, στις εργασίες του Συνεδρίου με τίτλο «Οι κοινωνικές πολιτικές και οι πολιτικές απασχόλησης για μία δίκαιη και ανταγωνιστική Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο Δουβλίνο.

Το Συνέδριο διοργάνωσε ο αρμόδιος οργανισμός της Ε.Ε. για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας, Eurofound, στο πλαίσιο της Ιρλανδικής Προεδρίας της Ε.Ε. Τις εργασίες άνοιξε ο Πρωθυπουργός της Ιρλανδίας E.  Kenny.

Η  Άννα Διαμαντοπούλου προήδρευσε της συζήτησης με θέμα «Ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς: Το μέλλον του κοινωνικού μοντέλου της Ευρώπης». Ομιλητές ήταν: ο Ευρωπαίος Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Θεμάτων και Κοινωνικής Ένταξης L. Andor, η Ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής για την Απασχόληση και τα Κοινωνικά Θέματα P. Beres, η Γενική Γραμματέας της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (European Trade Union Confederation) B. Segol, ο Γενικός Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Επιχειρήσεων (Business Europe) M. Beyrer, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής St. Nilsson και ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Βερολίνο G. Schmid.

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στην εφημερίδα Real News:

Τίτλος οικονομικής εφημερίδας: «Την άφιξη των επικεφαλής της τρόικας αναμένει το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο για το νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων». Τίτλος που αποτυπώνει μία υπαλληλική σχέση σε εκλεγμένη κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας.

Από το 2010 με τoν κίνδυνο της χρεοκοπίας, και  την απειλή της εξόδου από το ευρώ, με τη δυστυχία να απλώνεται  παντού γύρω μας, έπρεπε να προχωρήσουμε γρήγορα στις αναγκαίες από δεκαετίες μεταρρυθμίσεις.
Το μνημόνιο και η τρόικα εισέβαλαν τότε στη πολιτική ζωή του τόπου, διαμόρφωσαν διχαστικές γραμμές, έριξαν και έφτιαξαν κόμματα και αρχηγούς.
Όμως το στοίχημα: μεταρρυθμίσεις με δημοκρατία και εθνική κυριαρχία - όπως αυτή ορίζεται και περιορίζεται στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στην ΕΕ - και ταυτόχρονα προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν κερδίθηκε.

Δυστυχώς, το αδύναμο πολιτικό σύστημα, οδήγησε στην υποκατάσταση του αναγκαίου Εθνικού Σχεδίου με μέτρα, τα οποία επιβάλλονταν και ελέγχονταν ως προς την υλοποίηση τους απο την θεσμικά ανεξέλεγκτη τρόικα . Πολλοί μάλιστα αποδέχθηκαν ως αναγκαία αυτή την πρακτική , απέναντι στην ασυνέπεια και την αδυναμία των κυβερνήσεων να συμφωνήσουν όσα πραγματικά μπορούν και να τα τηρήσουν .
Είναι, όμως, γεγονός ότι αυτός ο ρόλος της τρόικα , απαξίωσε ακόμα περισσότερο την πολιτική στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη και έφερε μια έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης στον ελληνικό λαό με τους πολιτικούς ταγούς του να φαίνονται ότι δεν ξέρουν, δεν θέλουν και δεν μπορούν.

Είμαστε και πάλι σε σταυροδρόμι. Κυβέρνηση  και Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλουν σύντομα να παρουσιάσουν το σχέδιο για τα μετά τον Μάιο του 2014 που λήγει το μνημόνιο και το χρηματοδοτικό κενό είναι δεδομένο.
Και οι δύο έχουν εξαντλήσει με μεγάλη δόση λαϊκισμού τα όπλα της καταγγελίας και της αναδιαπραγμάτευσης, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τις εκλογές ως όπλο και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Έφτασε η στιγμή του τέλους στις υπεκφυγές και ψέματα στους πολίτες, οι οποίοι θέλουν απάντηση όχι απλά στο «τι φταίει» αλλά και το «τι μέλλει γενέσθαι» .
Πριν όμως απ΄αυτό και επειδή θα συνεχιστεί η σχέση μας με τους δανειστές, η αλλαγή του ρόλου της τρόικα στο πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ζήτημα πολιτικό, θεσμικό και εν τέλει θέμα δημοκρατίας.
 Τέλος στην παράκαμψη της  πολιτικά και θεσμικά ορθής σειράς με τον Πρωθυπουργό να  διαπραγματεύεται  με την Τρόικα , την Τρόικα να ελέγχει τους Υπουργούς  και τελικά αυτή να αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, ενώ οι Βουλευτές καλούνται να επικυρώνουν αναρίθμητες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Αυτή τη λειτουργία την αισθάνομαι ως εθνική προσβολή που οδηγεί και σε πολιτικό αδιέξοδο και σε διαχειριστικό τέλμα.
Η σχέση κυβέρνησης - Τρόικα θα πρέπει να λειτουργήσει με  σεβασμό στους θεσμούς:
- Σε μια χώρα της Ευρώπης, η οποία βρίσκεται σε τεράστια οικονομική ανάγκη, ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του,  
- η Βουλή εγκρίνει (ή όχι) κάθε συμφωνία,
-  οι Υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική με στόχους και χρονοδιάγραμμα ανά τομέα, με διαφάνεια ώστε να μην υπάρχει η συνεχής σύγχυση με τους αριθμούς.
- Κάθε κοινοβουλευτική επιτροπή της Βουλής (η οποία γνωρίζει την συμφωνία)  ελέγχει σε τριμηνιαία βάση, τον αντίστοιχο Υπουργό.
- και η Τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς παράγοντες του κάθε υπουργείου την εξέλιξη των δεδομένων και των οικονομικών μεγεθών.

Θεωρώ υψίστης πολιτικής σημασίας ακόμα και σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να αποκατασταθεί η έννοια της συλλογικής αυτοπεποίθησης του λαού μας και της πολιτικής αξιοπρέπειας,
παίρνοντας στα χέρια μας την ευθύνη του εθνικού σχεδίου , την ευθύνη των δύσκολων αποφάσεων και το σεβασμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που λειτουργεί με εκλεγμένους αντιπροσώπους οι οποίοι υποστηρίζουν κυβέρνηση και όχι υπαλλήλους…. Αλλιώς, ούτε θεωρίες «δύο άκρων» ούτε δήθεν τσαμπουκάδες απέναντι στον «Τόμσεν» θα μας σώσουν….
 
ΥΓ. Αναμφίβολα κάποιοι θα σκεφτούν ότι «τα λέει κατόπιν εορτής». Τους απαντώ αναγνωρίζω ότι μου αναλογεί από την συλλογική ευθύνη αλλά ως Υπουργός:
- Δεν είδα ποτέ την τρόικα.
- Τήρησα τις προγραμματικές δηλώσεις και εφάρμοσα εθνική πολιτική πχ. νόμος για τα ΑΕΙ
- Αρνήθηκα να υπογράψω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου το Μάρτιο του 2012 και τέλος
- Την παραπάνω πρόταση παρουσίασα δημοσίως, όταν ακόμα ήμουν Υπουργός.

Δήλωση ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup, μετά την επιστροφή από το Παρίσι και την συμμετοχή στην ετήσια συνεδρίαση του Διοικητικού  Συμβουλίου του 'Νotre Europe'  υπό την προεδρία του κ. Jacques Delors:

« Η συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα, είναι ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα, για την Ευρωζώνη και το μέλλον της Ενοποίησης της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως κατ´εξοχήν θεσμός, που εκπροσωπεί το Συλλογικό Ευρωπαϊκό συμφέρον και η Ελληνική Κυβέρνηση που εκπροσωπεί τη χώρα με το μεγαλύτερο και πλέον επείγον πρόβλημα μεταξύ των χωρών της Περιφέρειας, οφείλουν να απαιτήσουν από το Συμβούλιο Υπουργών να πάρει σαφή και μακράς πνοής θέση  για το ζήτημα του Ελληνικού χρέους. Η ατελέσφορη διαχείριση του, αφενός επιδεινώνει την πορεία του, αφετέρου κινδυνεύει να δώσει και πάλι έδαφος στις διεθνείς αγορές να λειτουργήσουν σε βάρος της Ελλάδας, των χωρών του Νότου και τελικά σε βάρος της ΕΕ. Συγκεκριμένα :
• 1   Το Eurogroup να κάνει σαφές ότι δεν υπάρχει δυνατότητα, ούτε  περίπτωση εξόδου οποιασδήποτε χώρας από το ευρώ . Θεσμικά είναι αδύνατο και πρακτικά θα ήταν καταστροφικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.  Δεν θεωρώ  ότι αρκούν μεμονωμένες δηλώσεις.
• 2   Το ελληνικό χρέος με τα σχέδια που έχουν μέχρι τώρα συζητηθεί, δεν είναι διαχειρίσιμο. Η συνέχιση των ημίμετρων, για πολιτικούς και εκλογικούς λόγους, θα καταστήσουν ατελέσφορες τις τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού και σε δεύτερο χρόνο, θα στοιχίσει πολύ περισσότερο στους φορολογούμενους της Ευρώπης. Η διαγραφή μέρους του χρέους είναι  η πλέον καθαρή λύση. Επειδή όμως είναι γνωστές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες  μιας τέτοιας απόφασης σε αρκετές χώρες, υπάρχει η επεξεργασμένη εδώ και καιρό πρόταση του Ινστιτούτου Bruegel που με συνδυασμό εργαλείων και μέτρων οδηγεί σε χρέος 100% του ΑΕΠ το 2020. Απόφαση για μια ενδιάμεση λύση ή αναβολή για το 2015, όπως συζητείται, σημαίνει επανάληψη των λαθών της τριετίας που πληρώνονται με ανθρώπινο πόνο και οικονομικό αδιέξοδο.
• 3   Το Εurogroup,  πρέπει να ζητηθεί,  να επανέλθει στα θέματα Ανάπτυξης όπως :
-      η υλοποίηση του Συμφώνου Ανάπτυξης που αποφασίστηκε τον Ιούνιο  και αφορά  σε έργα 120 δις ευρώ  στην Ευρώπη και επομένως και την Ελλάδα, αλλά  τίποτε δεν έχει γίνει ακόμα.  
 -      η ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που μετά τη συμφωνία που υπογράψαμε τον Απρίλιο για την υποστήριξη της ρευστότητας στην Ελλάδα, με Ευρωπαϊκές εγγυήσεις, δεν έχει προχωρήσει σε καμία εκταμίευση.
-     η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όπως είχε συμφωνηθεί στο Συμβούλιο Κορυφής του Ιουνίου και δεν έχει προχωρήσει.
Επειδή το θέμα της Ανάπτυξης είναι θεμελιώδους σημασίας για την Ελλάδα, οφείλουμε μέσω του Eurogroup να απαιτήσουμε την άμεση υλοποίηση των αποφάσεων από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς».

Διευκρινιστικά :
•    Στην φετινή ετήσια συνεδρίαση του Συμβουλίου του 'Νotre Europe', ως  βασικό θέμα συζήτησης είχε επιλεγεί ο συνδυασμός δημοσιονομικής προσαρμογής και πολιτικών ανάπτυξης. Ως Εισηγητές είχαν ορισθεί ο Πάβο Λιπόνεν (τέως Πρωθυπουργός της Φιλανδίας στη περίοδο της μεγάλης Φιλανδικής  κρίσης) και η Αννα Διαμαντοπούλου (πρώην Επίτροπος και Υπουργός της Ελλάδας)
•    Το Ινστιτούτο Bruegel δημιουργήθηκε καταρχήν από τη Γερμανική και Γαλλική Κυβέρνηση, με πρώτο Πρόεδρο τον Μάριο Μόντι και με σκοπό την μελέτη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής πολιτικής.

Η έξοδος από την κρίση είναι ένα τιτάνιο έργο, θέλει ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες και όραμα που θα τους συστρατεύσει σε μια εθνική αποστολή, είπε η Ελληνίδα πολιτικός Αννα Διαμαντοπούλου, προσθέτοντας πως "η Ελλάδα χρειάζεται την Εθνική Ελλάδος και η Κύπρος την Εθνική Κύπρου".
Σε ομιλία της στην εκδήλωση που διοργάνωσαν ΚΕΒΕ – ΟΠΕΚ «Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον», η κ. Διαμαντοπούλου ανέφερε ότι "για άλλη μια φορά στη μακρά ιστορία του ελληνισμού χρειάζεται αυταπάρνηση, υπέρβαση του κομματικού συμφέροντος και συνεργασία για την επίτευξη του εθνικού στόχου".
Στο τέλος της κρίσης, σημείωσε, θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν αλλά και το παρόν μας και να έχουμε περιφρουρήσει φυσικούς και ανθρώπινους πόρους για τις μελλοντικές γενιές.
Τρία χρόνια μετά την υπογραφή του Μνημονίου από την  Ελλάδα, είπε, θα ήθελα να εστιάσω σε διδάγματα που προκύπτουν από τη διαχείριση της κρίσης.
"Το κυπριακό πολιτικό σύστημα μπορεί να δεχθεί δωρεάν μαθήματα πολύτιμα από τα λάθη και τις αστοχίες κυρίως των προεκλογικών περιόδων που επικρατούσε «το κεκτημένο της πλάνης». Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Κύπρο όπως και ανάμεσα στις οικονομίες όλων των άλλων χωρών".
Είναι σαφές, σημείωσε, ότι η ελληνική κρίση επηρέασε άμεσα τις κυπριακές τράπεζες, διευκρινίζοντας ότι στην Κύπρο όπως και στην Ιρλανδία η κρίση ξεκινάει κυρίως από το τραπεζικό σύστημα.
Πέρα από την έκθεση των τραπεζών της Κύπρου σε επισφάλειες και οι ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, σημείωσε, υπήρξε και εμφανής επιδείνωση τα τελευταία τέσσερα χρόνια του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης.
Αναφερόμενη σε διδάγματα και κεκτημένα από την ελληνική κρίση, είπε πως είναι σημαντικό ότι τα κύρια πολιτικά κόμματα στη Κύπρο φαίνεται να συμφωνούν στο κορμό του σχεδίου του μνημονίου και να διαφοροποιούνται αναφορικά με τη σχετική βαρύτητα των επιμέρους πολιτικών.
"Είναι σημαντικό ότι τα κόμματα ομόφωνα συμφώνησαν για το μνημόνιο, με τις όποιες αντιρρήσεις τους. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ο κ. Αναστασιάδης ως αντιπολίτευση έκανε ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι έκανε στην Ελλάδα ο κ. Σαμαράς. Επίσης, είναι σημαντικό ότι η διαπραγμάτευση κρατά πάνω από ένα εξάμηνο, χρόνος επαρκής για να επιτευχθεί δημόσια ενημέρωση και συζήτηση και πολιτική σύγκλιση", πρόσθεσε.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε πως η ιστορία των κρίσεων δείχνει ότι χώρες με αρραγές εσωτερικό μέτωπο είχαν πολύ πιο θετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς αυτό, σημείωσε, δεν συνέβη στην Ελλάδα όπου η δεξιά και η αριστερά επένδυσαν στο δίλλημα «μνημόνιο – αντι-μνημόνιο» το οποίο έγινε η νέα διχαστική γραμμή για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Βεβαίως, συνέχισε, και ο τρόπος και ο χρόνος διαπραγμάτευσης του μνημονίου στην Ελλάδα είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από όλες τις άλλες χώρες. Υπενθύμισε ότι όταν ξέσπασε η κρίση το 2010 και η Ελλάδα δεν είχε δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές, "καταρχήν αντικρίσαμε ένα πλήρες αδιέξοδο, μιας και όλοι επιδείκνυαν την ευρωπαϊκή συνθήκη λέγοντας ότι απαγορεύει κάθε μορφής bailout (διάσωση μας από τα κράτη μέλη της Ένωσης)" .
Σε ελάχιστο χρόνο, στις 2 Μαΐου του 2010 ενώ η χώρα βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τη χρεοκοπία, ανέφερε, με τεράστια προσπάθεια του τότε Πρωθυπουργού και παρά τους περιορισμούς της Συνθήκης, δημιουργήθηκε ένας έκτακτος μηχανισμός: το "Greek Loan Facility"  βάσει του οποίου χορηγήθηκε στην Ελλάδα δάνειο ύψους €110 δισ. Τα €30 δισ. από τα ΔΝΤ και τα €80 δισ. διμερή δάνεια από τα κράτη μέλη (εκπροσωπούμενα από την Επιτροπή).
Την προσωρινή αυτή λύση, συνέχισε, ακολούθησε η απόφαση στις 8 Μαΐου (2010) για τη δημιουργία (λειτουργικός από Αύγουστο 2010) ενός μονιμότερου μηχανισμού του EFSF  «Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας», προικοδοτήθηκε με εγγυήσεις των Κρατών-μελών της ευρωζώνης,  του επιτρέπουν να παρέχει δάνεια έως και €440 δισ.
Ένας διάδοχος μηχανισμός ο ESM ο «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας» εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2012 με δανειοδοτική δυνατότητα έως τα €500 δισ.
Οι μηχανισμοί αυτοί παρέχουν δάνεια στα κράτη-μέλη υπό συγκεκριμένους δεσμευτικούς όρους και προγράμματα προσαρμογής που κοινώς ονομάστηκαν Μνημόνια.

Όταν η κρίση άρχισε να αγγίζει και τις άλλες χώρες από την συντηρητική Ιρλανδία (ΝΟΕ. 2010 EFSF) έως την αριστερή Κύπρο, είπε, υπήρχε πλέον η διέξοδος αυτών των ευρωπαϊκών  μηχανισμών διάσωσης.
Αναφερόμενη σε βασικά λάθη του μνημονίου καθώς και στα βασικά προβλήματα εφαρμογής του, είπε πως τρία χρόνια μετά δεν πρέπει να ξεχνάμε η Ελλάδα ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα σε κρίση χρέους, με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους μεγαλύτερους διεθνείς οικονομολόγους, να μην έχουν εμπειρία προηγούμενης διαχείρισης κρίσης χρέους, μιας χώρας που δεν είχε δικό της νόμισμα.
Το μνημόνιο, συνέχισε, έθετε στόχους που δεν ήταν ρεαλιστικοί, ως προς την ταχύτητα της δημοσιονομικής προσαρμογής και την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων.
Μελέτες στελεχών του ΔΝΤ, είπε, παραδέχτηκαν πρόσφατα πως είχαν υποτιμήσει την έκταση της ύφεσης που θα προκαλούσε η  γοργή δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτήθηκε από την Ελλάδα. Ο εκτροχιασμός των ποσοστών της ύφεσης αναιρεί στην ουσία σημαντικές προβλέψεις που αφορούν τα φορολογικά έσοδα και τις δαπάνες.
"Η θεραπεία του σοκ ίσως φέρνει αποτελέσματα σε μια εταιρεία όχι όμως σε μια χώρα. Μια χώρα δεν είναι μια εταιρεία και το σοκ πληρώνεται με ανθρώπινο πόνο. Τα κύρια θύματα του είναι οι νέοι και οι πιο αδύναμοι", πρόσθεσε.
Ανέφερε ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες απευθυνόμενες στα εθνικά τους ακροατήρια και κινούμενες από ανάγκες της εσωτερικής τους πολιτικής συγκυρίας, αποσταθεροποιούσαν την ελληνική προσπάθεια.
Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες δυσκόλεψαν το έργο μας, σημείωσε, όταν με κάθε ευκαιρία διαλαλούσαν ή απειλούσαν με μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
"Ακόμη προέβαλαν αρνητικά στερεότυπα για το Νότο, ενισχύοντας έτσι τη σύγκρουση της κοινής γνώμης Βορρά και Νότου και δυσχεραίνοντας την αποδοχή των όποιων αποφάσεων και στους δυο πόλους, και ενισχύοντας την τάση εθνικισμού και λαϊκισμού που αναπτύσσεται πάντοτε στις κρίσεις", συμπλήρωσε.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν συνειδητοποίησε έγκαιρα την έκταση του προβλήματος και προχώρησε έτσι αργά στην αρχή και ανέβαλε για αργότερα τις δύσκολες αποφάσεις.
Το πρώτο μνημόνιο, σημείωσε, συμφωνήθηκε με ταχύτατες διαδικασίες και το Υπουργείο Οικονομικών εμπιστεύτηκε τις εκτιμήσεις των σημαντικότερων κατά τεκμήριο δημόσιων οργανισμών στον κόσμο. Το μνημόνιο περιείχε σημαντικές επιλογές και μεταρρυθμίσεις που όλοι ξέραμε ότι έπρεπε να γίνουν. Δεν ήταν όμως από μόνο του ένα συνολικό εθνικό σχέδιο. Αυτό το εθνικό σχέδιο δεν υπάρχει ούτε σήμερα.
"Το μνημόνιο δεν αντιμετωπίστηκε ως ένα δικό μας σχέδιο, ως μια δική μας προσπάθεια. Υπουργοί και πολιτικά στελέχη, μέσα σε κλίμα μετωπικών συγκρούσεων, βίας και προπηλακισμών, αλλά και με αμφίθυμη πολιτική διάθεση δεν στήριξαν και δεν υλοποίησαν μεταρρυθμίσεις με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Οι πολίτες προσέλαβαν την όλη προσπάθεια σαν κάτι που επιβάλλεται αποκλειστικά από τα έξω. Όλα αυτά γεννούσαν την πεποίθηση πως οι κυβερνήσεις τους δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να διαπραγματευθούν και πως είχε χαθεί σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Οι πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους", πρόσθεσε.
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας, τα συνδικάτα και τα Μέσα  Μαζικής Επικοινωνίας, είπε, αντιτάχθηκαν σθεναρά στα μέτρα του Μνημονίου.
"Η απόλυτη αντίθεση ορισμένων κομμάτων είχε καθαρά ψηφοθηρικά κίνητρα, όπως απέδειξε στη συνέχεια η μεταστροφή τους. Δεν επιτεύχθηκε παρά τις προσπάθειες εθνική συναίνεση με τη συνεργασία όλου του πολιτικού συστήματος ή έστω των μεγαλύτερων κομμάτων ώστε και η πολιτική σταθερότητα να είναι εγγυημένη αλλά και η διαπραγματευτική δυνατότητα μεγαλύτερη. Εκτός από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που κυβερνούσε όλοι τα άλλα κόμματα ήταν αντίθετα. Το δίλημμα Μνημόνιο – Αντι-Μνημόνιο αποτέλεσε την βάση μιας νέας μορφής εθνικού διχασμού, σύμπτωμα κάθε εθνικής μας καταστροφής", κατέληξε.

ΣΗΜ:Τα παραπάνω "σημεία ομιλίας" προέρχονται από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων

Άρθρο στην Huffington Post:
Η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ αντιμετωπίζεται όπως είναι φυσικό με τεράστιο ενδιαφέρον από όλο τον πλανήτη. Ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ παίζει ένα εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ειρήνη, στην παγκόσμια οικονομία και ανάπτυξη. Κάθε πολιτική απόφαση, κάθε ομιλία αλλά και κάθε λέξη της προεκλογικής περιόδου αναλύεται, μεγεθύνεται, ερμηνεύεται.  Δημιουργεί προσδοκίες, ανησυχίες, αναπαράγει η σπάζει στερεότυπα. Ως ελληνίδα πολίτης και πολιτικός και ως πρώην Ευρωπαία Επίτροπος που έχω την τιμή και την χαρά ενός Fellowship στο Harvard, παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις θέσεις και τις διαφορές των υποψηφίων για την προεδρία έχοντας πλήρη αίσθηση της σημασίας της εκλογής τους για την Ευρώπη και την Ελλάδα.  
Έτσι, είναι πλέον σοκαριστικό, προσβλητικό και ακατανόητο να ακούω από τον Κυβερνήτη Ρόμνευ να αναφέρεται συνεχώς με κάθε ευκαιρία με απαξιωτικό τρόπο για την Ελλάδα για την κατάσταση που βρίσκεται, και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ως χώρα αλλά και ως λαός. Η Ελλάδα διέρχεται μια μεγάλη κρίση, ένα βήμα πριν από να είναι παρόμοια με το Great Depression που βίωσε  η Αμερική και ο αμερικανικός λαός το 1929-1933.  Μια κρίση κατά την οποία ο αμερικανικός λαός υπέφερε και πόνεσε, όμως που με εμπνευσμένη ηγεσία κατάφερε και βγήκε πιο δυνατός, άλλαξε την οικονομία της, την δυναμική της, γνώρισε σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης και μεγάλης ευημερίας και έγινε παγκόσμια δύναμη.
Η Ελλάδα, είναι βεβαίως μια μικρή οικονομικά χώρα, αποτελεί μόνο το 1.6% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στα τεράστια λάθη και παραλείψεις του πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα όμως, ο ελληνικός λαός όπως και ο αμερικανικός, είναι ένας περήφανος λαός που προσέφερε πολλά στην ανθρωπότητα στον παγκόσμιο πολιτισμό και στην δημοκρατία και δίνει έναν τεράστιο αγώνα με θυσίες οδυνηρές για την έξοδο από την κρίση. Η Ελλάδα είναι επίσης μια χώρα με τεράστια δυναμική, με πολύ καλά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, ανεκμετάλλευτους φυσικούς  πόρους και μια πολύ ισχυρή Διασπορά. Μια Διασπορά που ιδιαίτερα στην Αμερική έχει συνεισφέρει και στην οικονομική ανάπτυξη και στις ηθικές αξίες του αμερικανικού έθνους. Και έχει δώσει απτές αποδείξεις για την εργατικότητα, την ευσυνειδησία, ευρηματικότητα και εξωστρέφεια των ελλήνων.
Μου είναι λοιπόν ακατανόητο και γεννά θλίψη πως σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, και ιδιαίτερα μιλώντας σε εθνικό επίπεδο, ο Κυβερνήτης Ρόμνευ επιμένει να αναπαράγει και να χρησιμοποιεί την σημερινή κρίση και κακή περίοδο της Ελλάδας προσβάλλοντας τον ελληνικό λαό και επιδεινώνοντας το αρνητικό κλίμα για την χώρα συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Θέλω να πιστεύω πως αυτό είναι αποτέλεσμα κακών συμβουλών που αντανακλούν άγνοια, και δεν αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου έναν ηγέτη που χτίζει συμμαχίες και συναινέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο με σκοπό την ειρήνη και την πρόοδο

Θα ήταν γενναίο έστω και τώρα, πριν την ολοκλήρωση της προεκλογικής περιόδου ο Κυβερνήτης Ρόμνευ γνωρίζοντας τον πόνο του Αμερικανικού λαού κατά την διάρκεια της κρίσης του, να δείξει την συμπαράσταση και τον σεβασμό του για τον δύσκολο αγώνα των ελλήνων, επιδεικνύοντας έτσι τις αρετές που χρειάζεται ένας ηγέτης.

Δείτε το άρθρο στην Huffington Post

Η «The Huffington Post» είναι μία από τις δημοφιλέστερες ενημερωτικές ιστοσελίδες στην Αμερική. Αν και είναι κατ’ εξοχή πολιτικό blog, το οποίο καλύπτει ευρύ φάσμα θεμάτων.
Εκτός της Αριάννας Χάφινγκτον και των συνεργατών της, ένα ευρύ δίκτυο συνεργατών (από πολιτικούς, αναλυτές, ακαδημαϊκούς και επώνυμους στον χώρο τους), συνεισφέρουν σε τακτική βάση.
Βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ των 15 δημοφιλέστερων πολιτικών ιστοσελίδων στις ΗΠΑ (Ιούλιος 2012), στην δεύτερη θέση ανάμεσα στα 25 καλύτερα blogs (2009). Μέχρι στιγμής, στην διάρκεια του 2012 έχει καταγράψει 70 εκατομμύρια σχόλια! Είναι στην πρώτη θέση από όλες τις ενημερωτικές ιστοσελίδες (Yahoo, New York Times, BBC, Guardian, CNN, κα), τα σχόλια των οποίων μοιράζονται/αναπαράγονται στο Facebook, στο twitter και τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα.

Του Βασίλη Σκουρή:
Τη μετεξέλιξη της «Κίνησης των 58» σε νέο κόμμα, με διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ζητά με συνέντευξή της στο Real.gr η Άννα Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός επισημαίνει ότι οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν ένα νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της.

«Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών» επισημαίνει και αναφερόμενη στην «Κίνηση των 58» προτείνει: «Θεωρώ λοιπόν ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική «ανάγκη» των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επ΄ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί.

Όπως τονίζει η κυρία Διαμαντοπούλου:

• «Ο νέος πόλος που θα δημιουργηθεί πρέπει από την αρχή να έχει χαρακτηριστικά αυτονομίας και να μην θεωρηθεί κυβερνητικό συμπλήρωμα είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί για να πρωταγωνιστήσει.
• Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
• Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
• Να υπάρξει ώστε να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που έχει ανάγκη η χώρα μας. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για την εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
• Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το "ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά", ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους.
• Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020».

Η πρώην υπουργός εκτιμά ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ότι στη χώρα συντελείται ένα παραγωγικό έγκλημα αφού απουσιάζουν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με πολιτικές υποστήριξης των φτωχών και των αδύναμων θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα. «Όλα μοιάζουν να έχουν ως στόχο τη διάσωση των κομμάτων και όχι της χώρας» επισημαίνει και τονίζει ότι ως Ελληνίδα αισθάνεται εθνική προσβολή για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η τρόικα και τον τρόπο η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μαζί της.

Διαβάστε τη συνέντευξη της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου στο Real.gr

Η Άννα Διαμαντοπούλου συμμετείχε στο Διεθνές Οικονομικό Συνέδριο στο Βερολίνο που διοργανώνει το ICD (Institute for Cultural Diplomacy). Στο συνέδριο μίλησαν μεταξύ άλλων ο κ. Staffan Nilsson πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, ο Dr. Erhard Busek πρώην Αντικαγκελάριος και πρώην Υπουργός Επιστημών και Έρευνας της Αυστρίας, ο Λόρδος Jack McConnell μέλος της Βουλής των Λόρδων, ο κ. Eka Tkeshelashvill πρώην Αναπλητώτρια Πρωθυπουργός της Γεωργίας. 

Η ομιλία της είχε θέμα τη σύγκρουση μεταξύ των γενεών και την αλληλεγγύη. Τόνισε οτι έν μέσω οικονομικής κρίσης η ανεργία των νέων έχει ραγδαία αύξηση σε όλη την Ευρώπη και οτι χρειάζεται να αντιμετωπιστεί οριζόντια σε όλες τις πολιτικές. Αναφέρθηκε στη γήρανση του πληθυσμού της Ευρώπης, στη φυγή των καλύτερων μυαλών (braindrain) σε άλλες ηπείρους και στις γενικότερες κοινωνικές επιπτώσεις. Μίλησε επίσης για την ανάγκη να διασφαλίσουμε δουλειές για τους ανθρώπους αλλά και ανθρώπους για τις δουλειές.

Τέλος, μίλησε για την ανάγκη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου το οποίο να αντιμετωπίζει το πρόβλημα της σύγκρουσης των γενεών με αλληλεγγύη και όχι συγκρουσιακά.

Συνέντευξη της Άννας Διαμαντοπούλου με τίτλο «Μια χώρα δεν μπορεί να είναι εταιρία», δημοσιεύει η περιοδική έκδοση του Οικονομικού Ευρωπαϊκού Forum “Alpbach”. Μεταξύ άλλων η πρώην υπουργός αναφέρει πως «η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο και εμπιστοσύνη για να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και όχι μόνο καταπίεση και απειλές από τους δανειστές. Σημείωσε ακόμα πως στη χώρα πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές που θα καταπολεμούν την διαφθορά και την ευνοιοκρατία που θα αναμορφώσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Ανέφερε ακόμα το παράδειγμα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που προσπάθησε να πραγματοποιήσει, δίνοντας ευκαιρίες και κίνητρα επιχειρηματικότητας σε νέους επιστήμονες και ερευνητές.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Alpbach News: You’re member of the PASOK since 1976. How does it feel being part of a system that caused the actual situation in Greece?

Anna Diamantopoulou: The governing parties have played the most important role. But they are not the only ones. Also the left parties have played a very important role in the syndicates, the universities and business world. It was the whole political system for more than 40 years. It’s not the right thing to delete the whole system because democracy can not go on without parties. Parties have to be evaluated for what they’ve done. 

AN: A Greek friend said to me once: “We invented democracy and now we destroyed it.” Does democracy come to an end in Greece?

Diamantopoulou: Because of the crisis we had many problems with the right function of democracy. We have to reinvent the way democracy works. Crisis does not help at that particular moment but we have to give birth to something new concerning the political system and democracy itself.

AN: What could be new?

Diamantopoulou: Countries go forward and have peace, wealth and democracy not with the extremists. I believe there will be a totally new political scheme in Greece in two to four years. We need a new constitution, new parties, new rules in the parliament and a new organisation of the public sector.

AN: At the panal you mentioned that over 200 laws were passed within two years. Would this ever have been possible without the pressure of the EU?

Diamantopoulou: No. Greece has changed a lot because of the EU. But many things have happened because of the Euro and the cheap money. Without a threat we wouldn’t have got any money. But I don’t believe that this kind of strict pressure is the right thing. A country is not a company. You cannot restore a country and change the culture in two years. We need to have goals and commit ourselves in reforms but we also need trust and time.

AN: How would a good Greece look like in fife to ten years?

Diamantopoulou: My wish is that economy and democracy will work. That means that the country would be able to produce wealth. That’s the only way to pay back the money. There must be an end of corruption and cronyism.

AN: The young will be very important for the future but it is a mass phenomenon that well-educated graduates leave Greece.

Diamantopoulou: If we can’t stop the economical mortgagees to leave the country how can we persuade this young, brilliant people to stay? As a Minister of Education I tried to finance companies in order to recruit people from the universities. We need to give incentives for initiatives in research and innovation to keep young scientists.